çay içmeyi sevmemek

sırf sevmediğim için eleştirilere maruz kalıyorum. kahvaltı da bir bardak içerim daha da gün içinde içemem. özellikle de çay tiryakisi bir ailedeyseniz çok zor oluyor zorla dayatmalı çay içebiliyorsunuz

soğan, acı vs. gibi şeyler yedikten sonra ancak çok uzun süre su içerek söndürebileceğiniz hararet duygusunu 2-3 bardak çayla bertaraf edebilirsiniz. çok klasik bi geyik ama evet. çay harareti alır.

sevmem, nefret kadar da büyük sevmemek değil ama. çocukluğumdan beri 8-9 bardak ancak içmişimdir heralde. ortamlarda muhabbet dönerken içmezsen aman dileyen bile oluyor ama içemiyorum bende buyum yani.

çay sevmiyorum. bence tadı güzel değil. neden demlik demlik içerler anlamıyorum. ama sorun değil, içenler de beni anlamıyor zaten. zorla çay içirilmeye maruz kalmadığım zamanlar hayat daha güzel.

lise zamanlarında çayla hiç aram yoktu. sonra yavaştan sevmeye başladım. şimdi ise vazgeçilmezim arasında yer alıyor. demli içemiyorum o ayrı. yani zamanla sevmeye başlarsınız muhtemelen.

başlığı görünce çay suyu koydum

çaya biad ediyorum

bir trabzonlu olarak neden çay aşığı olmadığımı düşünüp duruyorum. lakin güzel demlenmiş bir çaya asla hayır diyemem. cidden güzel olmalı. öyle ne bulsa içebilen tiryakilerden olmadım hiç. kötü demlenmiş çay en fazla bir yudum içilebilir benim için. birde şu yabancıların tabiriyle earl grey hastasıyım yani türkçesi tomurcuk çayı.

çaya niye bu kadar anlam yükleniyor anlamıyorum. alt tarafı çay be kardeşim. yemek sonrası sigarayla güzel gidiyor evet ama sigara bitene kadar, sonra dökersin kalanını.

çayı sevmeyen insan leyla ile mecnunu izlememiş sevmemiş demektir

az önce bu başlığı arkadaşlarla çay içerek tartışmaya başladık tşk

çayı zaman zaman severek içtiğim olmuştur ama ben kahve insanıyım. sevmemek değil de kahvaltıda veya akşam üstü vs çay aramam bide benim şöyle bir huyum var, bir şeyi herkes ısrarla kullanıp gözler önüne serince, popülerleşince soğuma huyum vardır. son dönemlerde o kadar çay edebiyatı yapıldı ki, ona binaen artık çok da tercihim değil

çay içmeyi sevmeyenleri bile çay içmeye özendirdiğimi söyler arkadaşlarım. oyle de iştahlı içerim.

özellikle sıcak bir şeyler yerken çay içen tayfaya kıl oluyorum kahvaltı falan hikaye yılda 1 2 bardak oda kışın içerim gereksizdir çay

sıcak şeylerle aram iyi olmadığı için çay da sevmiyorum. sevsem de içemem beceremiyorum dilimi damagimi yakiyorum, sogumasini bekleyince de hem acı oluyor hem cok soğuyor ortasini tutturamiyorum

ya ben günlük sıvı ihtiyacının hepsini çay la karşılıyorum siz nasıl içmiyosunuz

allah'a şükür o şanssız insanlardan değilim. çay ile seviyesiz bir ilişkimiz var, hayvan gibi şiyapıyoruz.

bence şovdur gerçekçi bulmuyorum . bu wwe gibi yapmacıktır aslında çay seviyorlardır ama sevmiyormuş gibi yapıyorlardır.

nasıl sevmezler anlamıyorum. hani diğer içecekleri yiyecekleri sevmemek bana normal geliyor ama çayı sevmiyorum diyince karşımdaki insan otomatikmen bir şaşkınlık hissediyorum. benim de küçük kuzenim sevmez mesela ve ona her beraber kahvaltı yapmamızda zorla çay içiririm malum cocuk bu güzel tattan mahrum kalmasın .d

Sevmemek değil de, alışmamışım. Eksikliğini hissetmiyorum, bir zararını da görmedim. Fakat neden bu kadar şaşırıldığını anlamıyorum. - Çay/kahve içer misiniz? + Hayır, teşekkür ederim. İçmiyorum ben. - Hiç mi içmiyorsunuz?? Bir insan İstanbullu olabilir (#524063) ve çay/kahve içmeyebilir. Bunlar gayet normaldir. Anormal olan çay/kahve bağımlılığıdır.

Uzaylı muamelesi yapıyorum.

Açılın lan çay edebiyatı yapacağım. Şaka la şaka başlığı her gördüğümde gidip bir çay daha doldurdum.

Çay içmeyeli 15 yılı geçmiştir herhalde. İçerken keyif almıyordum bıraktım içmeyi. Keyif alsam kesin içerdim zaten asdfhhjk. Neyi içmiyorsam ondan keyif almıyorumdur nokta. Karadenizlisin ne demek çay içmiyorsun? algısından da bıktım. Saygılar.

Ben küçükken seviyordum ama paşa çayı ve şekerli içtiğim zamanlarda. Sonra çayı şekersiz içmeye başladım. Ondan sonra da pek sevemedim. Annem hep bana takılır. (Edebiyatçı olduğum için.) Trt - Tutunamayanlar dizisinde Edebiyat dergilerini ele alan (biraz da eleştiren) bir sahne vardı. Derginin görünmeyen karanlık yüzünde yazarlara silah zoruyla çay içiriliyordu. "Çay iç, çay iç, çay iç.. Çaysız edebiyatçı olmaz" diye. Annem de her içmiyorum dediğimde bana aynı tepkiyi veriyor.